هشت درس از ششمین انتخابات شورا

بعد از چند روز تب تند، خوشبختانه امروز دم سحر، تن بافق به عرق نشست و تب قطع شد. با شمارش آرا ششمین دوره انتخابات شورای شهر و مشخص شدن افراد پیروز، گمانه زنی ها تمام شد و وقت آن رسید که رفتگران، وعده ها را از کوچه و خیابانها بروبند و جمع کنند.
دلم نمی آید این روز اولی، به پیروز شدگان رقابت، تبریک نگویم. اگر چه می دانم تازه از امروز، گرفتاری ها و سختی های شبانه روزی آنان، آغاز شده است و باید منتظر پیر شدنشان زیر بار مسئولیت، باشیم. انبوه مشکلات برجا مانده و تصمیم های مهم و سرنوشت سازی که باید در سالهای پیش رو گرفته شود، هر جوانی را پیر و هر پیری را شکسته خواهد کرد.
اما برای مردم بافق و همه ی اهل ایران، هر انتخاباتی، به منزله خونی، تازه است. تغییر مدیران، می تواند هوای تازه ای به ریه های جامعه بدمد و از این لحاظ باید خشنود بود.
اکنون که مردم بافق، انتخابشان را کرده و پسندهاشان را مشخص نموده و سکان شهرشان را به معتمدین خویش سپردند، لازم است نیم نگاهی به رفتار انتخاباتی آنان بکنیم.
اول آنکه، مردم نشان دادند دربند عکس و بنر و تبلیغات مرسوم نیستتد. برای آنها، شهرت نیک گذشته و تبلیغات رودرو و پشتیبانی و تایید افراد مورد وثوقشان، در  تصمیم گیری آنان برای اینکه به چه کسی رای بدهند، بسیار موثر بوده است. بنابراین از امروز پاکبانهای شریف شهر مجبورند، میلیونها تومان پولی که هزینه عکس های رنگی برخی نامزدان شده بود را دور بریزند بدون آنکه برای صاحب عکس، رایی آورده باشند.
دوم انکه، رای دهندگان محترم بافقی، برای سومین بار متوالی، پیام دادند که علاقه ای به بحث محله گرایی ندارند. هیچ کدام از نامزدان هواخواه محله گرایی، موفق به کسب مقامی نشدند. همچنین رای مردم نشان داد که کلونی ها رای شهر بافق، در حال تغییر است. دیگر یک محله خاص، به تنهایی، توش و توان رای گیری از بافق و تصمیم گیری برای بافق را ندارد.
سوم انکه، مردم نشان دادند هوادار عقلانیت و گریزان از احساس و شعارهای تند و وعده های دست نیافتنی هستند. افراد راه یافته به شورای ششم بافق، جز نامزدانی بودند که کمترین شعار و وعده انتخاباتی را دادند.
چهارم اینکه، هیچ کدام از کارگران و مهندسان شرکت سنگ آهن در رقابت شورای شهر بافق، توفیقی نداشتند.چندین نفر از نامزدان، وابستگی شغلی به شرکت داشتند و هیچ کدامشان، رتبه های بهتر از هفتم تا دوازدهم نصیبشان نشد.
به چند دلیل، یکی آنکه در درون خودشان بجای اتحاد ،تشتت و چند دستگی عجیبی داشتند. دیگر آنکه، ماهیت مسایل شهری با مسایل کارگری تفاوت بسیاری دارد. کشاندن مشکلات شرکت به شهر بافق، برای رای دهنده بافقی، جذابیتی نداشته است. بنابراین از این پس، باید کارگران و کارمندان شرکت، تعامل بیشتری با سایر اقشار داشته باشند و بکوشند علاوه بر دردهای خود، به دردمندی های سایر صنوف و جمعیت های بافق هم توجه کنند تا بتوانند از سبد رای آنها، برخوردار شوند.
در این دوره، فرهنگیان و افرادی که در این حوزه فعالیت داشته اند، بیشترین اقبال مردمی را یافتند. معلوم می شود هنوز، بافقی ها اعتماد زیادی به این افراد دارند و برای فرهنگ اعتبار قائلند.
بافقی ها با وجود تاکیدی که بر روش ها و منش های سنتی از خود نشان دادند، بطرز شگفت آوری با حضور یک خانم در شورای شهرشان موافقت کردند. چنین رایی، فاصله گرفتن از پندارهای گذشته محور را نوید می دهد.
هشتمین درسی که می توان از انتخابات شورای بافق گرفت، اینکه مردم هنوز به اخلاق و رفتارهای اخلاقمدارانه اهمیت می دهند و از تندخویی و پرخاشجویی و رفتار و گفتار خارج از نزاکت، رویگردان هستند.
امیدوارم شورای ششم شهر بافق، با وجود بی تجربگی چهار تن از اعضای آن در امر شهر، داری با همدلی بتوانند از پس صدها مشکل پیش رویشان برآیند.
محمدعلی پورفلاح