شما چه فکر می کنید؟
نمی دانم بگویم از بدشانسی است یا از بدی فرهنگ نامگذاری در مملکت که روز شهادت یکی از همکاران بروجردی مان در سال ۷۷ به دست طالبان دیروز تروریست و امروز نا تروریست در مزار شریف، شده روز ما خبرنگارها.
دوستان هم (مسؤل و غیر مسؤل) لطف دارند و از درگاه های مختلف ارتباطی تبریک گو هستند البته با طعم گرامیداشت یاد این شهید عزیز و دیگر شهیدان عرصه خبر.
از زیبایی پیامهای تبریک و تماس های محبت آمیز که بگذریم، مداقه در متن های ارسالی یا منتشر شده است که آدم را نگران می کند و مانند نفس لوامه می افتد به جان روح و فکر انسان.
تعابیری مانند «طلایه داران جبهه آگاهی»، «چشم بینا» ، «زبان گویا» یا واژه هایی مثل: « شجاع » ، «صادق» ، «منصف» و …. .
راستش را بخواهید نمی توانم از کنار این همه مفهوم پر معنا و صفت متعالی به آسانی عبور کنم.
به خودم فکر می کنم، به سالهایی که می نویسم، به واژه هایی که قلمی کرده ام، به جملاتی که نوشته و تحلیل هایی که ارائه کرده ام به شرح اخباری که برایش وقت گذاشته ام و مهمتر از همه اینها به اثرگذاری مطالبی نگاه می کنم که منتشر کرده ام و در پس همه این جستجوها دنبال یک واژه می گردم و آن هم واژه شیرین «رضایت».
به کارنامه خبری ام نگاه می کنم، نمی دانم در امتحان کسب «رضایت » نمره قبولی آورده ام یا نه؟
شما چه فکر می کنید؟
محمد علی قاسم زاده بافقی
۱۴۰۰/۰۵/۱۷
سلام، کار خبرنگار چیست؟ آیا شما خبرنگارید یا نویسنده؟