اینقدر سخت نگیرین برا انتخاب وزیر
متاسفانه سختگیریهای زیادی برای وزیران پیشنهادی دولت می‌شود. فهرست اموال و مدارک تحصیلی و سوابق شغلی و برنامه‌های مدیریتی و … . پیشنهاد می‌کنم قانون به‌نحوی تغییر کند که فقط این شرایط برای تصدی وزارت بس باشد:
وزیر آموزش و پرورش: سواد در حد خواندن و نوشتن – سابقۀ حضور در مدارس به‌عنوان والدین دانش‌آموز (اگر مادر دانش‌آموز بوده که حتما خانم باید باشد و اگر پدرش بوده طبعا آقا).
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات: مهارت کار با گوشی لمسی در حدی که بتواند مطالب مفید و آموزنده را در پلت‌فرمهای بومی فقط با اعضای خانواده خودش به اشتراک بگذارد.
وزیر امور خارجه: لبِ خندان، دست به توئیتِ خوب و حاضرجواب – زبان و پیچ‌وخم روابط بین‌الملل را آدم با دو تا سفر یاد می‌گیرد.
وزیر امور اقتصادی و دارایی: توانایی توجیه و دلیل‌تراشی برای نوسانات اقتصادی– دانستن اسم شاخصهای اقتصادی.
وزیر بهداشت: یک کسی که با دوا-درمان بیماریهای آدمیزاد آشنا باشد کفایت می‌کند. یک چایی‌نباتی، عرقیات گیاهیی، روغن‌موغنی چیزی بتواند تجویز کند بس است.
وزیر راه و شهرسازی و وزارت نفت: دو نفر را برای این دو تا وزارتخانه کاندید کنند، هرکدام اگر برای یکی رای نیاوردند، جابه‌جایشان کنند. سخت نباید گرفت.
وزیر علوم: با ساختار آموزشی کشور در همین حد آشنا باشد که بداند بعد مدرسه به دانشگاه می‌روند و دانشگاه چندجور است و چندمقطع دارد و هر ترم چند واحد می‌توان برداشت و مشروطی چیست و حذف اضطراری به چگونه است. همین.
وزیر فرهنگ و ارشاد: همینکه بتواند انواع هنرها را از هم تشخیص بدهد کفایت می‌کند. مثلا فیلم را از موسیقی، نقاشی را از شعر و … .
وزیر نیرو: مهارت برنامه‌ریزی و رسم جدول زمان‌بندی خاموشی برق و قطعی آب ترجیحا در اکسل.
میثم پورمنش
دهانت بشکند