به دوست عزیز ما نباید نازکتر از گل بگویید! مفهومه؟
همانگونه که می دانیم هدف از نقد واقعی اساساً تفکیک سره از ناسره و خالص سازی است؛ در انتقاد، حقایق و واقعیات روشن می شود و فرد مورد انتقاد اگر از مسئولین و مدیران کشور باشد در معرض قضاوت عموم قرار می گیرد و این نقد خود میتواند نصیحه لائمه المسلمین به معنای خیرخواهی رهبران اسلامی باشد؛ اما اینکه چه کسی و در چه جایگاهی و مهمتر از آن در چه سطح ایمان و تقوایی شما را نقد می کند خود اهمیت بسزایی دارد چراکه هر نقدی بر اشخاص وارد نیست اما اگر منتقد خود فردی با تقوا و زاهد باشد و از نظر ایمان در درجات بالایی قرار داشته باشد این مهم، حجت را بر انسان تمام خواهد کرد” در حکومت اسلامی انتقاد از مسئولین حق طبیعی همگان است چرا که حیات حکومت اسلامی به انتقاد از مسئولین و مطالبه گری از ایشان بستگی دارد؛ که در این حالت مسئولین و مدیران کشور بایستی با گشاده رویی از انتقادها استقبال کرده و با پذیرش نقاط ضعف و کاستی ها در صدد جبران آن برایند.
حال اگر این نقد از جانب یک مسئول متوجه مسئول دیگری شود و آن مسئولِ منتقد خود انسانی زاهد و فرهیخته و امتحان پس داده باشد، مسئولی که در معرض نقد قرار گرفته بایستی با اهتمام در صدد رفع نقایص و کاستی ها براید نه آنکه خودش و جمله مریدانش برنتابند و زمین و زمان را بهم بدوزند که ما مبرا از هر گونه نقص و ضعفیم! اگر به منظور شفافیت و در راستای تنویر افکار عموم مسئول ارشد یک شهرستان، مسئول دیگری را موعظه نمود و یا از او درخواست کرد رویه فعلی خویش را اصلاح نماید نباید به منزله اهانت یا اختلاف و برهم زدن ثبات و آرامش شهر تلقی شود بلکه بایستی به عمق و ریشه آن نقد عنایت ویژه شود و مریدان آن شخصِ مورد انتقاد سعی کنند با پذیرش نقاط ضعف و انحرافاتِ مسئول محبوبشان چشمهایشان را بر روی حقایق تلخ نبندند.
اگر در مقوله شفافیت به موضوع شفافیت اموال مسئولین پرداخته شد در گام نخست بایستی مدعیان شفاف سازی و اصلاح جامعه از خود شروع کنند و سپس سری به اطرافشان و اقوامشان بزنند و مرحله دومِ شفاف سازی اموال و داریی ها و صیانت از بیت المال و مقابله با انواع و اقسام مفاسد مالی و اخلاقی و …را در بین اقوام و کوچه و محله و حلقه نزدیک خود پیاده کنند و سپس گام به گام تا رده های بالای حکومت پیش روند و با دست گذاشتن بر روی مسئولین ارشد نظام سعی بر لاپوشانی اتفاقات ناخوشایند اطراف خود ننمایند؛ چرا که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است! و کسی که نتواند خود و اقوام نزدیکش را اصلاح کند قطعاً از اصلاح جامعه عاجز خواهد بود.
اگر بحث عملکرد مسئول ارشد شهرستان در سطح کلان مطرح می شود و دغدغه مندان و بزرگان شهر حرکات و سکنات و گفتار آن مسئول بلند پایه در تعامل یا تخاصم با رییس جمهور و سایرمقامات لشکری و کشوری حکومت را نقد می کنند، نبایستی مریدان حلقه به گوش و ذوب شدگان در تفکراتِ آن مسئولی که نقد شده موضع غیر عادلانه بگیرند و شرع و آیین و دین را یکجا زیر سوال ببرند که چرا گفته شده فلان عملِ خلافِ عرفِ مسئولِ محبوبِ ما پررنگ شده است یا ازبیخ و بن ایشان معصوم است!” کما اینکه اتفاقا این انتقادات، سازنده است چراکه وقتی فردی پست و منصبی را عهده دار میشود یا توسط مردم انتخاب می شود دیگر برای خودش نیست و او باید برای مردم کار کند و به نوعی نماینده مردم شهر و استانش بوده و باید معرف فرهنگ و آداب خطه و دیارش باشد و نجابتِ مردم آن خطه و دیار را به کشور و دنیا معرفی نماید و خصوصیات اخلاقیِ خود او دربین خواص حکومت و مسیولین رده بالای مملکت به حساب کل مردم نجیب و شریف منطقه نوشته نشود ”
والعاقبه للمتقین
امضاء محفوظ
خیلی مزخرف ، به دور از ادب و توهین آمیز بود. دلیل نمیشه که هر کس از فرد مورد نظر شما انتقاد کرده مرید حلقه به گوش و ذوب شدگان در تفکراتِ آن مسئولی باشه. حتی اگر اون نماینده هم بی ادبی کرده باشد به اصطلاح بزرگ شهر که به فرموده شما خود انسانی زاهد و فرهیخته و امتحان پس داده باشد نباید اینگونه در نماز جمعه به ایشون بتازه با اینکار چی را میخواین ثابت کنن. اگر ایشون اهل امر به معروف کردن هستند این رفتار با اون چیزی که خود آقایان به ما یاد دادن و نوع رفتاری که از رهبر معظم انقلاب دیدیم از زمین تا آسمون تفاوت داره.
اون نماینده برفرض اشتباه کرد، آیا بزرگ شهر هم باید اون اشتباه را تکرار کنه؟؟؟؟؟؟؟