دو تصویر از شن و شادن در یک قاب

وقتی تیترهای سال ۹۶ برخی از رسانه های بافق را در مورد کمپ های گردشگری نگاه می کنید با این عناوین برخورد می کنید.
_ هنجارشکنی های اخیر در کمپ های گردشگری اندوهی جانکاه بر دل مردم بافق گذاشت .
_ما خواستاراستعفای مدیران کمپ های گردشگری هستیم
_گردشگری با ترویج فساد و بی بند وباری چه دردی از مردم دوا می کند؟
_برخورد قانونی با هرگونه هنجارشکنی در بافق.
_باید دید بچه مذهبی ها با این اقدام شنیع چگونه برخورد خواهند کرد؟
و هم چنین نامه های سرگشاده ای را می بینید که با عنوان جمعی از جوانان انقلابی و مومن منتشر شده که در یکی از آن ها که با آیه”إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنْتَقِمُونَ” به پایان رسیده ;تاکید شده جوانان انقلابی به صورت آتش به اختیار و در صورت انفعال دستگاههای مربوطه, اقدامات مقتضی را تا حصول نتیجه مطلوب در دستور کار قرار می دهند.
چهار سال بعد در یکی ازروزهای بهمن ماه ۱۴۰۰ همراه با بچه های انجمن عکاسی در توریکروزه عکاسی با عنوان “شن و شادن دل سوخته”
دیوارهای مخروبه ,آلاچیق های سوخته , درهای موریانه خورده,شیشه های شکسته,اتاق های رنگ و رو رفته,نخل های خشکیده ,سکوت سنگین ومرگبارکویر, گرد وغبار نیستی در ریگزار و بادگیرهای تنها وبرجامانده ,همه و همه تصاویر دردآلود و غم انگیزی را در برابر دیدگان هر بیننده به تصویرمی کشاندکه هزاران حرف و حدیث نهفته در دل خود داردوشاید برای عکاسان سوژه ای مناسب باشد.
از طرف دیگروقتی پای درددل های مدیر کمپ می نشینید که با هزاران امید و آرزو و برای توسعه و سربلندی شهرش میلیاردها تومان هزینه کرده است و الان تمام آن ها به تلی از خاکستر تبدیل شده است بی اختیار به سکوت فراخوانده می شوید.سکوتی که هزاران حرف و درد دارد.
بنابراین ما هم به احترام زمان سکوت می کنیم و قضاوت وداوری را به تاریخ می سپاریم تا در موردما قضاوت کند زمانی که نیستیم ولی نتیجه کارهایمان باقی است.

حسین ارجمند