شادی آفرینی و نشاط در جامعه

بشر زمانی در جامعه احساس نشاط می کند که نیازهای خود را که متناسب با خواسته های جامعه باشد، برآورده کند. جامعه نیز می‌تواند با فراهم کردن شرایط و زمینه مناسب، باعث ایجاد آرامش، نشاط، امنیت و… برای فرد و اجتماع شود.

از دیدگاه اسلام زندگی بانشاط، ‌‌نعمت و رحمت خداست و زندگی توأم با گریه و زاری و ناله و افسردگی، ‌‌خلاف رحمت و نعمت خداست ‌‌‌چرا که شادی باعث نشاط و امید و غم و اندوه باعث افسردگی و یأس و ناامیدی است. ‌‌اسلام همواره دور نمودن اندوه را از دل افراد مؤمن سفارش می‌کند.
افراد یک جامعه در گروههای سنی متفاوت نیاز به شادابی دارند.
یکی از پیش زمینه های نشاط ، امیدبخشی و امیدآفرینی است و همه انسانها نیاز به امیدواری دارند. به‌طور کلی همه انسان‌ها باید به یکدیگر امید ببخشند.

نشاط می‌تواند بسیاری از فشارهای روحی و روانی افراد را کاهش دهد که به دنبال آن ، موجب افزایش کارایی افراد در تمامی سطوح خواهد شد. زیرا زمانی می‌توان به سلامت جامعه دست یافت که تک تک افراد اجتماع از شادابی و نشاط و احساس رضایتمندی برخوردار باشند.

ایجاد شادابی و نشاط فردی و اجتماعی ، علاوه بر سلامت جسم و روان در افراد و جامعه، دستیابی به آرامش و رفاه و بازدهی بهتر و بیشتر را فراهم می کند.

نبود وجود نشاط اجتماعی در میان جوانان، افسردگی و سرخوردگی را به همراه دارد، برای شاد بودن باید مؤلفه امید به زندگی را افزایش داد، چون امید به زندگی و شاد بودن باعث کاهش آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد، طلاق ، خودکشی‌ می‌شود.

جامعه شاد جامعه‌ای است که عوامل شادی آفرین از قبیل شغل، امکانات تحصیلی، امکانات بهداشتی، روابط سالم، برنامه‌های سالم و تفریحی و روابط درست جوانان با یکدیگر شادی برای افراد یک جامعه را به ارمغان می‌آورد.

انسانهای شاد ،ذهنی خلاقیت دارند، در ذهن ناآرام و غمگین خلاقیتی وجود ندارد و این امر موجب ایجاد رکود در جامعه خواهد شد؛ معضلی که در زندگی فردی و اجتماعی افراد تأثیر می‌گذارد.

این امر در درگیری‌های خیابانی و پرونده‌های قضائی مشاهده می‌شود. یکی از دلیل‌های پرخاشگری نبود شادی در جامعه است زیرا زمانی که انسان‌ها نتوانند احساس و عواطف خود را با شادی تخلیه کنند، از راه پرخاشگری انرژی‌های درونی خود را آزاد خواهند کرد.

به شادی و نشاط ، می بایست به عنوان یک سرمایه اجتماعی نگاه کرد تا اینگونه در جامعه نهادینه شود. به این منظور باید با شناخت مسئله فرهنگ تعهدپذیری، قانون مداری و اخلاق را در جامعه درونی کرد تا بدین وسیله در جامعه نشاط و امید به زندگی ارتقا یابد و به طرف آرامش و افزایش امید در زندگی رهنمون شد. این گونه می‌توان بحران‌های اجتماعی را کاهش داد و هرچه بداخلاقی‌های سیاسی و اجتماعی کاهش یابند در نتیجه امید زندگی بیشتر می‌شود.

شادی همیشه با هیجان و خنده و حرکت همراه است، در حالی که در نشاط، احساس بهجت و سرور حتماً با خنده همراه نیست، ولی احساسی است که موجب لذت فرد می‌شود. نشاط، یک حس درونی است. به این ترتیب؛ شادی می‌تواند یک هیجان کاذب و زودگذر حتی منفی باشد در حالی که ماهیت نشاط اصیل، مثبت و با دوام است.

شادی‌های کاذبی که توسط محرک‌های متفاوت مثل داروهای روان گردان، موادمخدر، الکل و غیره به دست می‌آید کوتاه و گذرا است و پیامدهایی مانند اندوه و افسردگی را به دنبال خواهد داشت.

احساس شادابی و نشاط در هر جامعه، گرایش و آمادگی شهروندان را برای خدمت و تلاش بیشتر در جهت دستیابی به رفاه و توسعه همه جانبه فراهم می کند.برای خدمت و تلاش بیشتر در جهت دستیابی به رفاه و توسعه همه جانبه فراهم می کند.

مهدی کارگران