بی حجابیِ اجباری
آنچه پس از اغتشاشات زن، زندگی، آزادی بیشتر مشهود و ملموس است، پدیده ” بی حجابی اجباری” است که بر خلاف هیاهوهای گوش خراش و شمشیر از رو بستن مدعیان اغتشاشات در سال گذشته، این بار خیلی ظریفانه و زیرکانه و بدون هیاهو، در حال جا انداختن و قبولاندن بی حجابی است.
اگر در ایام نزدیک به عید، سَری به مراکز خرید مانتو در شهرها بزنید، خزیدن بی حجابی اجباری را در سبک زندگی ایرانی و حتی خانواده های مذهبی مشاهده خواهید کرد؛ کت و شلوارهای کوتاه زنانه ای که با عنوان ” مانتوهای شب عید” به فروش میرسند، مانتو های جلو بازی که آستین کوتاه دارند، شلوارهای زنانه پاره، همه و همه اتمسفر بازار خرید زنانه را به گونه ای پیش میبرد که آرامش و لذت خرید سالهای نه چندان دور را نه تنها از زنان و خانواده های مذهبی، بلکه از زنان موقر و متین نه چندان مذهبی هم گرفته است.
تا دو سال پیش، موضوع، مانتوهای جلو باز بود که زنان موقر، خودشان با دستکاری کوچک برای مانتوی جلو بازشان، دکمه میدوختند اما اکنون فضای خرید، هر گونه خلاقیتی را سلب میکند، مگر میشود به مانتویی که حداقل ۱۰ سانت، آستین کوتاه دارد یا قد کوتاه دارد، پارچه همرنگ اضافه کرد؟؟!!
خرید پارچه و رفت و آمدهای خسته کننده به خیاطی و …هم مزید علتی است بر تحمیل بی حجابی اجباری از طریق لباسهایی که در شان دختران و زنان مسلمان نیست؛ وجود طرح های شیطان پرستی و ناهنجار بر لباسهای کودکان که بماند…
امید میرود که مسئولان فرهنگی و دستگاههای ناظر فرهنگی، طرح جامعی برای تنبیهات و مشوق های کاربردی برای وارد کنندگان لباس، اتحادیه ها، تولید کنندگان، عرضه کنندگان و فروشندگان داشته باشند.
ای کاش به عنوان مشوق، فهرستی از مانتو فروشی های بازدید شده که مانتوی اسلامی دخترانه و زنانه را در سطح شهرها عرضه میکنند از سوی ستاد امر به معروف در کانال های فضای مجازی استان ها منتشر می شد.
ای کاش در همه شهرها، یک ماه قبل از عید، نمایشگاه ملزومات عفاف و حجاب اسلامی از سوی ستاد امر به معروف برگزار و مانتوی تراز زن مسلمان، معرفی و عرضه میشد تا هم نیازی از متقاضیان تن پوش های اسلامی مرتفع میشد و هم مشوقی برای تولیدکنندگانی بود که هنوز در این وانفسای سود پرستی، دغدغه دین خودشان و مردم را دارند.
مریم طباطبایی