امروز: پنج شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳
ساعت:
۱۲:۵۹ بعد از ظهر
بی نهایتهای نابم پر کند پیمانه را
می کشد طرح جدیدی صورت میخانه را
بارها از گوشه بی همدمی پرسیده ام
حال پر شور ونوای کوچه میخانه را
می خرم ازچشمک سبز اقاقی های مست
میخکی از نرگس بالابر مژگانه را
دانه های سیب نازش کاشتم در کنج دل
تا به کی پنهان کنم ملیت دزدانه را؟
“هر چه گویی آخری دارد بغیر از حرف عشق”
در سه نقطه میشود عنوان نمود افسانه را؟
بوی “باران ” ترک خورده؛ کنار ناودان
نرم نرمک ؛خوش لعابی می کند ویرانه را
سید محمد میرسلیمانی بافقی
1/7/92 مشهد
سلام ؛ جناب آقای میرسلیمانی .
اشعار بسیار زیبایی دارید.امید آن که همواره مستدام وبرقرار باشید و ایام به کام.
شعر تان در دلربایی یوسف کنعانی است
جان مارا عاشق خود چون زلیخا می کند.
این کلام جان فزایت روح مارازنده کرد
همچو اعجازی که آن عیسای عذرا می کند
شعرتان چون بر کویر جان ماتابیده شد
جان ما را لاله پرور همچو صحرامی کند.
“هر چه گویی آخری دارد بغیر از حرف عشق..كين همه گفتند وآخر نيست اين افسانه را…زيبا بود
سلام خدمت استاد ارجمند.
در مورد عیسای عذرا کمی توضیح دهید چون عذرا به معنی «دوشیزه وبکر» صفت حضرت مریم است نه عیسی(ع)مگر اینکه بگوییم «عذرا»صفت جانشین اسم است یعنی عیسی پسرمریم عذرا که دراین صورت واژه عذرا بسیار بجا بکار رفته وحتی از«مریم» در ترکیب کلام زیباتر است زیرا نخست اولا مستقیم به مریم نشده بلکه حالت کنایی داردوالکنایهّ ابلغ من التصریح. دوماً با توجه به اینکه عذرا صفت خورشید نیز هست وحضرت عیسی پس از عروج به آسمان چهار یعنی فلک خورشیدرفت تناسب بسیار زیبایی بین عیسی وعذرا به وجود آورده است.
سلام دوستان پر مهرم
با عرض پوزش نكته اي را فراموش كرده ام:
1- مصرع داخل گيومه از وحشي بافقي است كه تضمين نمودم ولي متاسفانه توضيح آخر شعر چاپ نشده اگر چه آن مصرع را متمايز نوشته بودم كما اينكه در سايت شعر ناب هم كه اين شعر انتشار يافت مصرع مزبور را دقيقا با نام وحشي بافقي درج نموده بودم.(هر چه گويي آخري ….)
2-از جناب آقاي ابراهيمي عزيز وآقاي رضايي مهربان و نيز استاد گرامي جناب دكتر ارجمند بي نهايت سپاسگزارم.
آقاي دكتر ارجمند عزيز از اشعار زيبا؛ روان ونغزتان كمال امتنان را دارم.شرمنده زيبايي مرام وكلامتان بوده وهستم انشالله بتوانم جبران مافات كنم.
You cannot copy content of this page
بوی خوسف و بوی بشکان بوی گون های گود گینستان
تا به کی هیچ کس به فریاد نیاید ای مردمان روزگار