قدر را قدر بدانیم

قدر قدر را بدانیم
شب قدراست وطی شدنامه هجر سلام فیه حتی مطلع الفجر
شب های قدر در ماه رمضان شب خوبی ها، نیکی ها، زیبایی ها و شب بیداری و راز و نیازاست. فرشتگان آسمانی دسته دسته به یمن و بزرگی این شب بر زمین فرود می آیند تا چشمان خسته و خیس شب زنده داران را با گلاب بهشتی بشویند و عطر تسنیم را در جام معرفت ساده دلان بریزند و آن ها را از رحیق مختوم سر مست سازند؛ از همان شراب طهوری که «سقاهم ربهم» اوراست ساقی. آنان می آیند تا غبار خطا و گناه را با عطر فردوس از دل ها بزدایند..
باید خود را آماده کنیم که سفر بزرگی در پیش داریم؛باید فرصت را غنیمت شمرد و این لحظه های ناب معرفت را قدر دانست تا به وسعت دلدادگی و عاشقی رسید؛ به دشت بی کران احساس و به شب های خیس محبت .
فقط کافی است قدری سبک تر شویم؛ آن قدر سبک که نیروی هیچ جاذبه ای، زمین گیرمان نکند و در دریای جودو کرم, کشتی توفیق را به حرکت در آوریم که« آدمی چون کشتی است وبادبان/ تا که آرد باد را آن بادران».
جادّه تقرب، قدم های عاشقانه ای می طلبد. دیگر مجال ماندن نیست، در این سرزمین برای ما جایی نیست. چون ما از جنس نور یم ومعرفت ؛ از دریاییم و باید به دریا برویم تا گهرهای تقدیس را صید کنیم و توشه ای برای آخرت برداریم .«رخت بربند و برس در کاروان/گرچه گنجی در نگنجی در جهان»
باید از این سرزمین زشتی ها هجرت کنیم, باید با تمام وجود، هجرت کنیم و مصداق آیه «مهاجرٌ الی الله» گردیم که هجرت در خویشتن خویش باید نمود و مقصد باید ذات عشق باشد که تسبیح و تنزیه فقط از آن اوست..
از این «مَنِ» زمینی تا «آنِ» الهی، راهی نیست.این شب ها، کوتاه ترین راه رسیدن به آن جاست .تنها اشک های بی ریاست که می تواند زنگار از قلب ها بزداید و خوشه ی معرفتی گردد برای تقدیم به معبود ازلی که همه از اوییم.
خدا به این اشک ها پاداش می دهد،این قطره های حقیر، کارهای بزرگی می کنند،این اشک ها، خاموش کننده شعله های خشمی هستند که قرار است تنمان را به آتش بکشاند،«چشم گریانم زگریه کند بود/یافت نور از نرگس جادوی تو»
به امید این ناله ها و استغاثه ها دل به دریا زده ایم؛ وگرنه، دستان تهی است و شرمساری را حدّی نیست.کوله بار پر از گناه را با مدد این اشک ها، سبک خواهیم کرد.
بسوز ای دل! بشکن این آئینه زنگار گرفته ، بشکن که دراین شب، به این شکستن نیازمندیم. تو که بشکنی، یعنی نیمی از راه را رفته ایم ، باید امشب بشکنی،باید امشب بسوزی، که سوز تو کارها بکند. تو بشکنی، چشم ها نیز می بارند، دل بسوزد، اشک ها فوّاره می زنند و بنجره های اجابت به رویمان گشوده می شود وزمزمه ناب دعا, قلب هایمان را روبه دریای تجلی می گشاید؛رو به همان وسعت بی واژه عشق که همواره ما را می خواند.
/شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی تشنه ام این رمضان تشنه تر از هر رمضانی
لیله القدر عزیزی است بیا دل بتکانیم/ سهم ما چیست از این روز همین خانه تکان
دکتر حسین ارجمند