فرهنگ مهمانی خدا(5) در ضیافت الله سرگرم سریال های تلوزیونی شدن معنا ندارد

فرهنگ مهمانی خدا(5)
بیاییم فرهنگمان را اصلاح کنیم
«در ضیافت الله سرگرم سریال های تلوزیونی شدن معنا ندارد »
فرهنگ غلطی که عموما در سالهای اخیر گریبانگیر ما شده ، همین سرگرمی به سریال های تلوزیونی است که سریال وار هرشب ببینندگانش را به دنبال خود می کشاند .شاید برخی بگویند خب تلوزیون جمهوری اسلامی است دیگر! یا بگویند مفاهیم اخلاقی در این سریال ها گنجانده شده است . بیاییم واقع بینانه به این موضوع نگاه کنیم . شاید اگر به مسئولان تلوزیونی این ایراد را بگیریم که چرا در ماه ضیافت الله داری سریالی هایی پشت سر هم پخش می کنی که جامعه ی روزه دار را زمین گیر کنی ؟ بگوید: مخاطب ما طیف گسترده جامعه هست نه طیف خاص. یا به این دلیل و آن دلیل مضامین اخلاقی دارد اشاعه می شود . ما در حوزه ای خاص با مخاطبی داریم صحبت می کنیم که تعقل و تفکر دارد و می خواهد در این اوقات شریف ماه مبارک ، ذخیره ای برای دنیا و آخرت خود داشته باشد . خواهشمندم عده ای ایراد نگیرند که این خشکه مقدس بازی ها دیگه چیه ؟
حرف ما این است : این ماه اینقدر عظمت دارد که باید زیباترین رفتارها را از خودمان بروز بدهیم و حیف است یک ماه برتر از هزار ماه را مصروف امور ضعیف کنیم .چرا سریال ها و فیلم های تلوزیونی را اموری ضعیف قلمداد کردیم ؟
دلایل :
اولا تلوزیون به دلیل آنکه یک رسانه ی صوتی تصویری است دو قوه ی تاثیر گذار ما را تحت تاثیر بسیار شدیدخود قرار می دهد . روح ما و روحیات ما را درگیر مسائل گوناگون می کند . وقتی پای سریال تلوزیون می نشینیم روح ما درگیر ماجرایی می شود که کارگردان سریال پرداخت کرده است . در واقع کارگردان سریال با چینش بازیگران و چینش مفاهیم خاص خود ، دارد در مدت یک ماه ما را کارگردانی می کند به روحیات ما شکل می دهد بخواهیم یا نخواهیم . همین که وقت سریال مورد علاقه مان که می رسد همه چیز تعطیل می شود نشان دهنده موفقیت کارگردان است .توانسته عده ای را دور خودش جمع کند . از هر جایی که بودند می کشاند به طرف خودش و از ظرف محتوای خودش به آنها می خوراند . پس در واقع سریال های تلوزیونی تاثیر بسزایی در جذب مخاطب دارند . شاید یکی حتی قرآن خواندنش را فدای سریال می کند . وقتی هم سریال تمام شد دیگر حالی باقی نمانده تا بخواهد به قرآن و…توجه کند .البته ادعا نداریم تمام فیلم ها و سریال ها اینگونه اند اما عموما مضامین ضعیفی را ارائه می کنند و تنها یک سرگرمی قلمداد می شوند .
ثانیا این موضوع بسیار اهمیت دارد که ما چه چیز را فدای چه چیز می کنیم ؟ یک ماه فرصت داریم .در واقع اگر بخواهیم به ساعت حساب کنیم 720 ساعت فرصت داریم . از مجموع این فرصت اوقات زیادی را که مشغول خواب هستیم و اوقاتی را مشغول کار . شاید بگویید خداوند متعال خواب ما را هم عبادت حساب می کند . بله همه اینها صحیح اما این از محبت و مهربانی و مهمان نوازی اوست . چرا ما جری باشیم . آدم زرنگ ها ، انبیا و رسل و اهلبیت (ع) چگونه برخورد می کنند ؟. آیا آنها هم که از ما بیشتر می فهمند مشغول خورد و خواب و… هستند یا …
ثالثا در ماه مبارک رمضان علاقمندی ها باید در ارتفاعات باشد . سفره ای که خداوند پهن کرده از جنس دنیا نیست چرا که لذائذ دنیایی در آن نقش ندارد و بسیار کم رنگ است . لذا روحیات باید اوج بگیرد برود بالا دائم فضاسازی کنیم تا بیشترین بهره را ببریم . نه اینکه بنشینیم تلوزیون را روشن کنیم و علایقمان دوستی ها و دشمنی هایمان را بین این بازیگر و آن بازیگر تقسیم کنیم .
رابعا شب قدر شب رقم زدن امورات شب سرنوشت همین شب های ماه مبارک است . چه کسی پیدا میشود در موقعیتی که امورش را ، امور آینده اش را رقم می زنند ؛ در دنیا و علاقمندی های آن سپری کند؟! وقتی به عملکرد ورودش در این ماه نگاه می کنند ، کارنامه ی جالبی نبینند.
پس بجنبیم . زیباترین رفتارها را گزینش کنیم . شاید خداوند متعال از این گزینش ما خوشش آمد.
تمام این مطالبی که عرض شد از آن حیث مطرح شد که در ماه مبارک فرصت سوزی نکنیم . با دقت در نوع عملکردهایمان بهترین کارنامه را به عنوان مهمان ارائه کنیم شاید خداخوشش آمد و مهمانیش را برای بهترین مهمانانش طولانی تر کرد.
ادامه دارد….
محمد جواد عسکری