بزرگ بود واز اهالی امروز بود

دسته: مقالات
۳ دیدگاه
یکشنبه - 13 دی 1394
عارفان با عشق عارف می شوند                     بهترین مردم معلم می شوند
عشق با عارف مکمل می شود                    هرکه عاشق شد معلم می شود
استاد آیت اللهی میزبان مهر و عشق قلب هایمان بود وما  علم آموزانی بودیم که همواره از خوان علم ودانش او لقمه های معرفت برمی داشتیم و وجود تشنه مان را با جرعه ای از دریای بی انتهای اخلاق و دانشش سیراب می کردیم. وی  سایه بان معرفتی بود که دانش آموزان زیادی  درسایه سار  او آسودند و از میوه های فضل و دانش وی تناول کردند .
همه اورا نیک می شناسیم . فردی دلسوز و مهربان و معلمی خوش اخلاق و خوش برخورد که لازمه معلمی اخلاق نیکوست و صبر و متانت.و از همه مهم تر استادی فاضل و دانشمند و بی ادعا که مردان بزرگ همواره بی ادعا و بی توقع هستند.
وی  همانند شمع در جوهره خود کم کم سوخت  تا درس محبت و معرفت را به ما آموخت و نوری از حقیقت را در دلهایمان برافروخت. وی را می توان مظهر شور ونشاط و عشق ووفا دانست و در یک کلام می توان اورا معلمی یک رنگ و باصفا توصیف کرد.
طنین صدای مهربانش هنوز هم گوش هایمان را نوازش می دهد وقتی با شور و حرارت  ,ادبیات تدریس می کرد .ادبیاتی که دروازه ای است برای خدایی شدن  و حرکت به سوی آگاهی و پرواز دادن انسان تا بی نهایت.
استاد آیت اللهی از معدود معلمانی بود که سطح ودرجه معلمی را تا آن جا که مقدور بود بالا بردو  بر قامت تعلیم وتربیت , دیبایی زیبا و فاخر پوشاند و مایه فخر و مباهات جامعه معلمی بود.
استاد آیت اللهی را با زبان سهراب توصیف می کنم آن جا که می گوید:
«بزرگ بود و از اهالی امروز بود
 
و باتمام افق های باز نسبت داشت
 
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
 
و دست هاش
هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را
به سمت ما کوچاند»
دکتر حسین ارجمند

پرینت اشتراک گذاری در فیسبوک اشتراک گذاری در توییتر اشتراک گذاری در گوگل پلاس
بازدید: ۹۱
برچسب ها:
دیدگاه ها
ماشاالله شمس الدینی این نظر توسط مدیر ارسال شده است. دوشنبه 14 دی 1394 - 9:56 ق.ظ پاسخ به دیدگاه

سلام.
استاد آیت اللهی میزبان مهر و عشق قلب هایمان بود وما علم آموزانی بودیم که همواره از خوان علم ودانش او لقمه های معرفت برمی داشتیم و وجود تشنه مان را با جرعه ای از دریای بی انتهای اخلاق و دانشش سیراب می کردیم. وی سایه بان معرفتی بود که دانش آموزان زیادی درسایه سار او آسودند و از میوه های فضل و دانش وی تناول کردند .
همه اورا نیک می شناسیم . فردی دلسوز و مهربان و معلمی خوش اخلاق و خوش برخورد که لازمه معلمی اخلاق نیکوست و صبر و متانت.و از همه مهم تر استادی فاضل و دانشمند و بی ادعا که مردان بزرگ همواره بی ادعا و بی توقع هستند.
خدایش رحمت کند.

محمد این نظر توسط مدیر ارسال شده است. دوشنبه 14 دی 1394 - 10:00 ق.ظ پاسخ به دیدگاه

با سلام .این افراد در بین ما بوده اند چرا وقتی از دنیا میروند ذکرخیرشان میشود؟ !! بهتر نیست زودتر از آنها یادشود؟

کمال این نظر توسط مدیر ارسال شده است. پنج‌شنبه 8 بهمن 1394 - 12:51 ق.ظ پاسخ به دیدگاه

نمی شود کمی هم از طرف دولت بسیار تدبیر و امید واری و کلید دار مورد تفقد قرار گیریم؟ ضمنا اقای ارجمند چقدر رمانتیک افاضه می فرمایید ادبیات دروازه ای است برای خدایی شدن ،با ادبیات به بی نهایت رسیدن معلمای ادبیات دیگه کسی حریفشون نمیشه!!!!!!!!!

You cannot copy content of this page