چقدر سرزده؟!!
از اولین روز اردیبهشت 90 که محمد رضا فلاح زاده استاندار یزد با حضور تقریبا سرزده به بافق کلنگ عملیات گازرسانی به این شهر را به زمین زد و با عجله ای که حتی وقت برای مصاحبه با خبر نگاران نداشت ، به یزد عزیمت نمود، 9 ماه گذشت .9 ماه پر حادثه و حرف و حدیث برای بافق .تا اینکه باخبر شدیم چهارشنبه 28 دیماه امسال نیز استاندار سرزده تر از قبل بازدیدی از بافق و پروژه های عمرانی داشته و دستوراتی برای پی گیری هر چه بیشتر صادر نموده است. بازدیدی آنقدر سرزده که حتی خبرنگار واحد خبر هم از آن بی خبر بوده و شنیده ها از آن حکایت دارد که فرماندار بافق نیز عازم یزد بوده و با شنیدن حضور استاندار در بافق نیمه راه به سفر خود پایان داده و باز گشته است.
شاید فواید سفر و بازدیدهای سرزده زیاد باشد و از این طریق بتوان به راست و دروغ آمار پیشرفت یا پسرفت یک پروژه عمرانی پی برد و با این کار آماده باشی همیشیگی از مسؤلین مربوطه را خواست، اما مگر غیر از این است که بازدید سرزده زمانی معنا پیدا می کند که چندین سفر رسمی صورت گرفته باشد و برای تکمیل آن بازدیدی سرزده هم صورت می گیرد و از طرفی تمام این زحمات برای مردم کشیده می شود؟ مردمی که در حکومت اسلامی با رای دادن به رئیس جمهوری از جنس مردم ،نشان داده اند دوست دارند رو در رو با مسؤلین،هم زبان تشکرو قدردانی از کسانی داشته باشند که به گفته خود و اطرافیان وقف مردمند! و هم اگر مشکلی در روند عادی و روزمره زندگیشان هست را بدون لکنت زبان بیان کنند که این شیوه مولای متقیان حضرت علی (ع) در حکومت داری بوده و ما بسیار در سخنرانی ها شنیده ایم.اما چه شده که مردم یک شهر حق ندارند در فضای صمیمی با عالی ترین مقام اجرایی استان گفت و شنود داشته باشند؟ آیا خبرنگاران و اصحاب رسانه نمی توانند با پرسیدن سؤالات متداول همشهریانشان و اطلاع رسانی به موقع، نه تنها پایه های اعتماد مردم و مسؤلین به هم را مستحکمتر نموده بلکه، پل ارتباطی بین آنها باشند؟ براستی آیا فقط حضورهای سرزده مفیدند و حضورهای اطلاع رسانی شده که منجر به حضور بسیار خوب مردم در استقبال از مسؤلینشان شود بی فایده؟ اگر چنین است چرا چهار دوره سفرهای استانی رئیس جمهور کنونی و تاییدات مکرر مقام معظم رهبری از این سفرها؟ شاید در ذهن طرفین پس زمینه هایی از کدورت باشد که نه گفتنی است و نه شنیدنی! اما حتی اگر این هم باشد ما در رفتار رئیس دولت اسلامی اینگونه حرکتی را نمی بینیم ،چرا که با اینکه ایشان اطلاع دارند در مجامع عمومی احتمال ترک جلسه از طرف کشورهای دیگر هست و یا گاهی با پرتاب اشیاء، اهانت نیز می کنند ،حضور می یابند، حرف حقشان را می زنند،با حضورشان دل دوستان را شاد کرده و مجالی به دشمن برای ایجاد اختلاف و تفرقه نمی دهند و انجام تکلیف و وظیفه را قربانی مصلحت اندیشیها نمی کنند.آری مردم قدر شناس، بیشتر از آنکه محتاج پروژه ها باشند مشتاق محبت و روابطند و این مسؤلینند که پیوند می زنند یا می گسلند.
محمد علی قاسم زاده