سخني كوتاه با جانباز شهيد ، چريك سربلند كردستان در دوران دفاع مقدس ، برادر نازنين اكبر خدامي

اکبر جان چه غریبانه سفر کردی ! چه مظلومانه همه نا مهربانیها را تحمل کردی ! و چه جالب رنج مجاهدت و تلاش های صادقانه تو در سخت ترین شرایط مخاصمه با دشمن داخلی در کردستان مصداق این جمله شیوا گشت که ؛ ” رنج مجاهدان بر باد می رود و برای منافقان گنج بادآورده می آورد ” !! و این شد که تو را فراموش کردند آنانی که در نتیجه آرامش و امنیتی که تو ایجاد کرده بودی به همه چیز از پست و مال و اعتبار دنیا الا آخرت رسیده بودند ! و تو را در شرایطی که می بایست کمترین آرامشی را که حق مسلم تو بود تجربه کنی ، تنها گذاشته بودند !
و من که دیروز و در ایام شکوهمند دفاع مقدس ، در بلندای ارتفاعات پر حادثه آربابا در کردستان در سال 60 در کنار تو، فرمانده دلاور ، مفتخرانه مشق نبرد و عشق می کردم ، تو را در نبودنت امروز ، می ستایم نه به خاطر پاسداشت غرور ملی که از یک وجب از این خاک مقدس نگذشتی تا آن را به تاراج برند ، نه به خاطر آنکه از تمام بظاهر خوشی ها گذشتی ، کلاس و دانشگاه ، بازار و اداره ، زمین و زمان و همه و همه را رهاکردی برای ادای دین ، و دشمن زبون نیز در منطقه برای سر مبارکت دار مجازات آماده کرده بود و جائزه ای بس بزرگ ! ، غافل از آنکه شیران بیشه را از روبهان روسیه باکی نیست که نیست .
تو را می ستایم و به روح جاودانه تو درود می فرستم ، نه به خاطر تمام رشادتها و جسارتهایت که ناممکن ها را ممکن می کرد با ذکر یا فاطمه زهرا (سلام الله علیها) ، نه به خاطر عزت نفس و صبر و بردباریت در سخت ترین برهه از دوران دفاع مقدس ، نه بخاطر کم لطفی ها و طعنه ها و کنایه ها و گاه دشنام ها که پس از دفاع از زبان دوستان به ظاهر دوست شنیدی و جواب همه آنها را با تلخند دادی ، فقط و تنها فقط به خاطر آن تو را می ستایم که بر سر آرمانت باقی ماندی و لحظه ای از راه رفته باز نگشتی ، تو را می ستایم که بر سر عهد و پیمانت با ولی خویش راست قامتانه ایستادی و لبیک گفتی به هل من ناصر پیر جماران و لحظه ای قد خمود نکردی و سرمشق شدی برای کوفیان و همه کوفی صفتان از حال تا همیشه تا یاد بگیرند که چگونه باید مشق عشق کرد در دفتر ولایت .
والسلام علیک یوم ولدت و یوم مت و یوم تبعث حیاً
همرزم تو : حبيب حسن زاده بافقي