کاروان توسعه شهرها از دروازه روستاها عبور می کند

وقتی صحبت از روستا و روستایی به میان می آید، بی اختیار، کار و تولید در اذهان تداعی می شود.

حدود ١٢ هزار سال پیش بود که بشر و به عبارت بهتر ساکنین آن روز فلات ایران، کشاورزی را اختراع کردند و آن زمان بود که انسان کوچرو به جای اینکه برای زندگی و تغذیه خود تابع اقلیم و آب و هوا باشد، یکجا نشین شد، برای خود خانه و پناهگاه ساخت و به این ترتیب، روستاها ساخته شد و تمدن شکل گرفت. بنابراین، روستاها خاستگاه تمدن نیز محسوب می شوند.

با ایجاد پدیده تجارت و راه افتادن کاروان ها و قافله ها، شهرها و به عبارت بهتر، آبادی های بزرگتر شکل گرفت ولی حیات و رونق این شهرها و تردد در شاهراهای تجاری مانند ابریشم و ادویه نیز در گرو تولیدات روستایی بود.

امروز نیز چنین است؛ اگر به خوبی و با دقت به همه کسب و کارها نگاه کنیم در می یابیم که به طور مستقیم و غیر مستقیم به روستا و روستایی وابسته اند. مدت زمان کوتاهی، بحث فراورده های مصنوعی در صنعت و حتی در صنایع غذایی داغ شده بود ولی دیری نپایید که بنا به اصرار و درخواست مشتریان، مجددا نگاه ها به سمت تولیدات محصولات صنعتی با پایه طبیعی جلب شد و در صنایع غذایی هم محصولات طبیعی و ارگانیک ارزش پیدا کردند.

با این مقدمه، نتیجه گیری می کنیم که با هر دیدگاهی چنانچه به دنبال توسعه هستیم باید محور را توسعه روستاهای مولد قرار دهیم و اگر به روستا و روستایی توجه شود، امنیت غذایی حاصل، اقتصاد مقاومتی تحقق و نهاده های مورد نیاز بخش های صنعت و خدمات هم تامین می گردد.

نیمه مهرماه است و چند سالی است که برای اولین بار روز ملی روستا در تقویم رسمی کشورمان ثبت شده است، این توجه و این حرکت نمادین را قدر دانسته و امیدواریم روز به روز بر جایگاه و منزلت روستا و روستایی در جامعه ما افزوده شود.

و اما به قول کریمی زاده شاعر کرمانی:

با هر آینه ای افتاده سخن میگویم
روستا زاده ام و ساده سخن میگویم
روی دستم اثر بوسه داس است و درو
با همه درد من آزاده سخن می گویم
ارتفاع غزلم سبز اگر نیست ولی
با همان لحن خدا داده سخن میگویم
واژه هایم همه از دفتر دل میآیند
شب که در خلوت سجاده سخن میگویم
خانه ام در وسط مزرعه ای بارانیست
با تو از خیس ترین جاده سخن میگویم
مستیم حاصل برداشت یک لبخند است
گاهگاهی اگر از باده سخن میگویم

محمد زاده رحمانی
فرماندار شهرستان بافق