وقتی که نان برابر ایمان مردم است

وقتی که نان برابر ایمان مردم است
بارگناهمان همه بردوش گندم است

شرم نگاه مااست در آیینه ی هوس
داغ خجالتی که بر اندام هیزم است

در امتداد دشنه ی نامردمان شهر
زهرخشونتی است که در نیش کژدم است

وقتی به قتل عاطفه ها حکم داده اند
فصل غروب شادی و مرگ تبسّم است

این فصل های یخ زده ازغم سروده اند
دنیا درانتظاریکی فصل پنجم است

فصلی که سبزمی شود از نام اوزمین
فصلی پر از حماسه و مهر و تفاهم است

محمد مرتضایی