دایی عباس; قصه گوی غصه ها رفت

بزرگ بود و از اهالی امروز بود و با تمام افق های باز نسبت داشت و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید. دست هایش هوای صاف سخاوت را ورق زد و مهربانی را به سمت ما کوچاند بسیار دشوار است تا باور کنی که دیگر او نیست و از میان ما رفته…..