چرا عاقل کند کاری که باز آید پشیمانی

تو از حال خراب من خبر داری و میدانی چه می آید به احوالم در این غوغای تنهایی به عمری یک نفس تنها اگر با ما تو بنشینی نهال شوق در خاطر مدام العمر بنشانی سرشک گوشه گیران را چو دریابی تو در یابی که بعد از مرگ من دیگر چه سود از لعل رمانی…..