امنیت خوبه اما فضای امنیتی نه
امروز این پیام در گروه کارگری منتشر شد:
«سلام و عرض ادب خدمت همکاران بزرگوار
جلسه مسئولین محترم امنیتی شهرستان و مسئولین محترم فرمانداری به همراه اعضا محترم شورای اسلامی شهر و اعضای شورای اسلامی کار شرکت در محل فرمانداری در حال برگزاری می باشد.
پیرو دستور مقامات امنیتی شهرستان تا اطلاع ثانوی گروه محدود خواهد شد
با عرض معذرت از همه شما همکاران شریف شرکت سنگ آهن مرکزی
در پناه حق باشید🙏🌹»
وقتی این پیام را دیدم گفتم چند کلمه حرف دل به کسانی که قدردان تلاشهایشان برای امنیت هستند بنویسم.
امنیت هنره، فضای امنیتی نه؛ مطالبات بحق کارگری باید زیر چتر امنیت خواسته شود نه زیر فضای امنیتی.
فضای امنیتی ساختن در جامعه اسلامی برای بررسی چند وعده داده شده، هنر مسئول اسلامی نیست. چرا که تمدن اسلامی چتر امنیت می سازد تا هر قشری بتواند حرف بزند.
اینکه مسئولین در بحث مطالبات کارگری ناتوانی به خرج داده، نوعی خفقان درست میکنند که ولی‌نعمتشان، در یک گروه کارگری یا فضای مجازی محدود، حرفشان را نزنند؛ نوبر است!
کجایند رهروان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که بگویند مولای مسلمانان چگونه صدای یک مطالبه‌گر را می‌شنید؟! علی علیه‌السلام در هنگام شنیدن حرف مطالبه‌گر چتر امنیت برسر وی پهن میکرد تا حق، فرصت رو شدن پیدا کند، کجا حضرت فضا را امنیتی کرده تا لکنت زبان ایجاد یا سخنی را خاموش نماید؟!
چتر امنیت برسر هر ملتی قبل از آنکه مایه افتخار باشد مایه آرامش، گفتمان و توسعه است. نباید با فضای امنیتی، به چتر امنیت خدشه وارد کرد و فاصله بین کارگران و مسئولین را بیشتر از پیش نمود. فضای امنیتی فاصله انداز و‌چتر امنیت مایه همدلی و‌گفتمان بین کارگران و‌مسئولین است.
۲۷ فروردین ماه ۱۴۰۳ وعدگاهی برای چتر امنیت است نه وعدگاه فضای امنیتی. حضراتی که وعده ۲۷ را میدادند نمیدانستند که این روز می‌رسد؟! اگر به آنچه گفته‌اند، عمل کرده اند که نیازی به فضای امنیتی ندارند. اگر عمل نکرده‌اند اولا چرا آن روز وعده عمل داده‌اند؟ ثانیا بفرمایند چرا عمل نکردند؟ آیا مصوبات کارشناسی و بحق نبوده؟ یا موضوع چیز دیگری است؟
بهر حال این روزها میگذرد؛ نوع برخورد تک‌تک مسئولین بافق با مطالبات کارگری در حال ثبت شدن است. امید است نمایشی از توان مسئولین در مطالبات کارگری را زیر چتر امنیت، شاهد باشیم نه فضای امنیتی.
والعاقبه للمتقین
محمد مهدی علیزاده فلاح