ناباروری

ناباروری یکی از مشکلات سلامت در هر جامعه است .شایان ذکر است در برنامه های سازمان جهانی بهداشت پیشگیری به عنوان یک استراتژی کلیدی برای جلوگیری از بار ناشی از ناباروری در جهان مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ما نیز در سالهای اخیر به دلیل لزوم ارتقای نرخ باروری کلی و توجه سیاستمداران به افزایش جمعیت جوان موضوع ناباروری مورد توجه ویژه قرار گرفته است .

طبق برآورد انجام شده توسط سازمان بهداشت جهانی یک چهارم زوج ها در کشورهای در حال توسعه از ناباروری رنج می برند.

بر اساس آخریت مطالعات انجام شده در ایران در سال ۲۰۱۰،میزان ناباروری اولیه در زنان ۲۰ در صد بوده است. از سوی دیگر با توجه به ابلاغ سیاست های کلی جمعیت از سال ۱۳۹۳ رویکرد رفع مشکلات زوجین نابارور و پیشگیری از ناباروری از جمله رویکردهایی بوده است که در دستور کار دفتر سلامت جمعیت خانواده و مدارس قرار گرفته است.
ناباروری :به زوجی نابارور گفته می شود که علیرغم تمایل به بچه دار شدن و عدم استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری و داشتن تماس جنسی منظم برای باردار شدن پس از یکسال باردار نگردد.در صورتی که سن خانم ۳۵ سال و بیشتر باشد عدم بارداری بیش از ۶ ماه به عنوان ناباروری محسوب می گردد.

افزایش سن ازدواج ، افزایش فاصله فرزندآوری از زمان ازدواج ، تمایل به کاهش تعداد فرزندان ، تک فرزندی ،شیوه زندگی ناسالم که منجر به چاقی شده ، استفاده از دخانیات وافزایش آلاینده های ناشناخته موثربر سیستم تولید مثل همگی از عواملی هستند که احتمال بروز ناباروری های اولیه و ثانویه در کشور را افزایش خواهد داد.

هر چند که مداخلات در زمینه درمان ناباروری به عنوان تنها استرا تژی موثر در ارتقای نرخ باروری کلی تلقی نمی شود،ولی با توجه به نقش عوامل متعدد قابل پیشگیری در ایجاد ناباروری ،استفاده از رویکرد پیشگیری و تشخیص زودرس آن موجب از دست نرفتن فرصت های فرزندآوری و بهبود کیفیت زندگی زوجین می شود.

صدیقه عبداللهی کارشناس بهداشت عموم