درباره سرطان پروستات بیشتر بدانیم

غده پروستات، گردو شکل و جایگاهش در بین مثانه و آلت تناسلی مردانه است جایگاه پروستات در جلوی راست‌روده  است.

اگر اندازه آن طبیعی باشد، آن را می‌توان به دو لوب چپ و راست تقسیم کرد.

ادرار در مسیرش از مثانه تا آلت تناسلی از مجرایی در قسمت مرکزی پروستات عبور کرده و درنهایت از بدن دفع می‌شود.

در حالت طبیعی اندازه غده پروستات با سن، افزایش می‌یابد در نتیجه با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان پروستات بیشتر می‌شود.

این سرطان در مردان جوان‌تر از ۵۰ سال، نادر است. سرطان پروستات، یعنی بعضی از سلول‌های طبیعی این غده، توانایی کنترل رشد و تقسیم را از دست داده‌اند و دیگر همانند سلول‌های سالم عمل نمی‌کنند.

علائم:
در مراحل اولیه عموما علائم خاصی ندارد اما با پیشرفت علائم زیر بروز می کند:

– وجود خون در ادرارومنی – درد مکرر در موضع درگیر ودردهای استخوانی – مشکل در دفع ادرار ،یعنی فرد مجبور است کمی زور بزند ودر آخر ادرار قادر به کنترل قطع آن نیست. – نیاز ناگهانی ویا مکرر در دفع ادرار ،خصوصا در ساعات شبانگاهی چندین بار در شب بیدار می شود. – کاهش وزن غیرقابل توضیح – وجود درد در کمر ،ران وکمر که بیشتر در مراحل پیشرفته بروز می کند. – وجود درد ویا علائم غیر طبیعی در آلت تناسلی – جریان ضعیف ادرار ودردهای عوامل خطر:
سن: احتمال سرطان پروستات در مردان با سن کمتر از ۴۰ سال، خیلی کم است.اما شانس داشتن سرطان پروستات در سنین بالاتر از ۵۰ سال به‌سرعت افزایش می‌یابد.

نژاد/قومیت: سرطان پروستات در سیاه‌پوستان بیشتر از  مردان از نژادهای دیگر است. احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات در مردان  سیاه‌پوست  نیز بیش از دو برابر مردان سفیدپوست است

سابقه خانوادگی:

به نظر می‌رسد سرطان پروستات در برخی از خانواده‌ها بیشتر اتفاق بیافتد، که نشان می‌دهد در برخی موارد ممکن است عوامل ارثی یا ژنتیکی وجود داشته باشد. احتمال بیماری در فردی که پدر یا برادرش مبتلا به سرطان پروستات باشند دو برابر سایر مردان است. همچنین احتمال داشتن سرطان پروستات در افراد با سابقه قوی خانوادگی سرطان پستان و تخمدان بیشتر از افراد بدون سابقه خانوادگی است.

تغییرات ژنی: :  تعدادی از تغییرات ارثی ژن باعث افزایش ریسک سرطان پروستات می‌شود، اما به‌طورکلی آن‌ها احتمالاً برای تنها درصد کمی از موارد به‌حساب می‌آیند.

علاوه براین عوامل ،عوامل دیگری مثل رژیم های غذایی نامناسب، چاقی، استعمال دخانیات،قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و…می توانند به عنوان عوامل فرعی بحساب آیند.

در صورت بروز علائم خطر وداشتن عوامل خطر مراجعه به متخصص اورولوژیست وبررسی سلامتی از طریق معاینه وآزمایش صورت می پذیرد.

طاهره خلیلی کارشناس سلامت میانسالان وسالمندان