راز ماندگاری جشن نوروز در فرهنگ ایرانی

نوروز آیین نیکی است که از نیاکان ما به یادگار مانده و چون وزنه ای استوار و سنگین ، فرهنگ یک ملت را از پس هزاره ها با زیبایی به تصویر می کشد. فرهنگ با هم بودن ،دوباره آغاز کردن، زندگی و زنده بودن، شاد بودن و شادی دادن نمادهایی از این جشن بزرگ است. ایرانیان از سالهای دور با جشنی زیبا و در خور به نام چهارشنبه سوری، به پیشباز نوروز بزرگ رفته اند .چهارشنبه ای که امروزه با سخت شدن روحیه همکاری و دوستی ،رنگ خشونت و انفجار گرفته است . شاید برخی اندیشیده اند با انفجار ترقه و خدشه دار کردن روحیه مردمانی که با سختی روزگار می گذرانند، می توان رنگ نوروز را پراند و طی سالیان آتی، نام نوروز را به تاریخ سپرد ولی این کار ناشدنی است. نوروز و زنده شدن طبیعت، سبزی و پاکی و دوری از پلیدی، سالهاست همراه مردمان ماست و جاودانه خواهد ماند. راز ماندگاری جشن نوروز، سنجیده بودن این آیین است. تنها جشنی که در تمام جهان در یک ثانیه مشخص و به دقت سنجیده شده است. همه ایرانیان در یک لحظه ویژه ،گرد سفره هفت سین می نشینند و یادگار هزاران ساله پدران خود را گرامی می دارند. لحظه تحویل سال، محور زمین و خورشید یکی می شود و در این روز، شب و روز به طور دقیق دوازده ساعت است. این محاسبه ها، در زمان های دور انجام گرفته و با دانش و بینش و آینده نگری، سه آموزه ایرانی را برای سده ها به یادگار نگه داشته است. آموزه های سخن ، کردار و پندار نیک.
آیین نوروز ،جهانی است و همه مردمان به آن احساس نزدیکی می کنند. نوروز برای هیچ ملتی ناآشنا نیست .جشن گرفتن و شادی کردن در این روز که در آن خرد و انسانیت و وجدان وجود دارد، باید مورد توجه قرار گیرد. نشانه های خردورزی و انسان بودن، در این آیین گنجانده شده است. از خانه تکانی در روز های پایان سال و کوشش برای زدودن تیرگی از قلب و دل و روان و چیدمان نمادهای هفت سین که هر کدام نشانه ای دارد، تا مهمانی رفتن و با هم بودن ، جشن سیزده فروردین و پاک نمودن طبیعت سبز، همه نشانه هایی است بر آموزش پاکی و پاک ماندن. نوروز را همراهی با نور و روشنایی و دوری از پلشتی و ناپاکی زنده و جاودان نگه داشته است. گذشتگان سرور و شادی را لازمه زندگی انسان می دانستند. و در این جشن بزرگ، رسم داشتند با گستردن سفره برای آنان که توان مالی اندک داشتند، شادی را قسمت نمایند. سختی کشیدن برای هموطن و همنوع را طاقت نمی آوردند و برای شاد کردن دل یکدیگر، پیشی می گرفتند. امروزه جامعه ایرانی سختی های زیادی را تحمل می کند. جاودانگی و ماندگاری نوروز برای همیشه ادامه دارد . کاش فرهنگ انسانیت آن نیز در کنار آیین برگزاریش ،درست اجرا می شد.

عالیه نقیب الذاکرین بافق (مهرگان)