همیاران بدون فرمانده

سال۹۲ بود که با سیدجلال موسوی مردی آرام و خوش اخلاق آشناشدم هرگز تصور نمیکردم اداره محیط زیست پذیرای افراد محلی و متفرقه باشد. ولی سید جلال جنسش فرق میکرد مردمی و با اخلاق.

همیشه لبخند بر روی لبش نفش بسته هیچ موضوعی به غیر از تخلف در امور محیط زیست از هرشخصی که باشد نمیتواند ناراحتش کند .

مصمم و با اراده در کار مانند فرماندهی لایق به جنگ خشک سالی میرود و همین کارها باعث شد دوستانی در اطرافش جمع شوند و با محیط زیست آشنا شوند و از جان و دل همراهش شوند.

با اینکه وی مدیری غیر بومی است برای بقاء جانداران و گیاهان منطقه تحت مدیریتش فدا کاری مینماید.سرما و گرما هیچ تاثیری در اراده اش ندارد.

ساخت آب انبار های بتنی در فواصل معین و قرار دادن منبع های موقت حتی با کم پولی در اولویت کارش قرار دارد .در راه جلوگیری از ضایع شدن حقوق مردم در مورد آلایندها با هیچ کس تعارف ندارد.

مدت دوازده سال در شهر کویری بافق زحمت کشید و حال که باید ثمره کارهایش را با چشم ببیند مافوقش تصمیم به جابجاییش گرفته .

نیک میدانیم در این شرایط بد آب و هوایی  و خشکسالی های پی در پی شهرستان بافق حفظ جمعیت علف خواران و سایر گونه ها کاری بس سخت و طاقت فرساست که این مهم با اراده و تدبیر سید جلال مرتفع گردیده .

و چرا حالا باید تعویضش کنند ؟

آیا مدیر بعدی ادامه دهنده کارهای سنگین و پر مشقت محیط زیست خواهد بود ؟

با همیاران و دوستان که مشورت میکردم سکوت سنگینی را احساس کردم یقین دارم شاید بدون فرمانده دلسوز دیگر نتوانندبه شهر و منطقه خدمت نمایند .

بعنوان یک  همیار و دوستدار محیط زیست از تمام مدیران و مسئولانی که شناخت کافی از سید جلال موسوی دارند تقاضا مندم بهر طریق که صلاح میدانند نگذارند زحمات چندین ساله او و همیارانش به هدر رود .

فرد محور هم نیستم اما میتوان حدس زد کسی مانندش پیدا نخواهد شد .

باتشکر ماشالله شمس الدینی همیار محیط زیست شهرستان بافق