به نام خدایی که مرا معلم آفرید…

…معلم…واژه ای مقدس….سرشار از عشق…زلال چون چشمه…جاری چون رود…
در کودکی زمانی که شغل ها را شناختم همیشه معلمی را انتخاب می کردم….کودک بودم و خیال پرداز…فکر میکردم چقدر شیرین است تو خودت متکلم وحده باشی و جمعیتی در مقابل تو بنشینند و به سخنانت گوش سپارند و به نوعی از تو حرف شنوی داشته باشند..در کودکیم معلمی را تنها با این دیدگاه می شناختم و تنها نگاهم به آن همین بود…در گذر زمان و در کنار قد کشیدن تمام خیال های کودکانه ام،به این شناخت رسیدم که معلمی یک شغل نیست بلکه عشقی است که تنها یک فرد عاشق می تواند رسالت آن را برعهده بگیرد و آن را به سرانجام برساند… وقتی معلمی را با تمام وجود حس کردم دیدم معلمی اصلا کار ساده ای نیست….بلکه کاری ست دشوار که تنها عشقی که نسبت به کارت داری آن را برایت آسان و شیرین می سازد….عشقی که نه بیابان می شناسد و نه پای خسته…باید عاشق باشی تا بتوانی تمام خستگی های مسیر شهرها و روستاهای سال های اول خدمتت را به دوش بکشی اما خودت را خسته نشان ندهی…باید عاشق باشی تا بتوانی کودکت را از آغوش پر مهر خود جدا کنی و او را نزد پرستار بگذاری و خود به مدرسه بروی…باید عاشق باشی که وقتی پایت را به مدرسه می گذاری تمام خستگی های ناشی از مسئولیت مادرانه و پدرانه ی خانه ات را بیرون از مدرسه بگذاری و با تن و روحی شاداب قدم در کلاس بگذاری….باید عاشق باشی که با آنکه خودت دلی دردمند داری دردهای خودت را در کلاس فراموش کنی و با تمام وجود به حرف ها و دردل های دانش آموزانت گوش سپاری…آنقدر عاشق که گاهی از خودت بگذری تا بتوانی آنچه که در علم آموزی وظیفه ی توست به انجام برسانی.
خدای را شاکرم که به من لیاقت داشتن این همه عشق را عطا کرد و من را معلم خلق کرد و کدام مرتبه فراتر از این برای معلم می توان تصور کرد که برای معلم و عالم تمامی آنچه در آسمان و زمین است استغفار می کنند حتی ماهیان در آب!
و فضیلت و برتری معلم و عالم نسبت به عابد به برتری ماه نسبت به ستارگان می ماند……
و چه زیبا برگ های تقویم امسال رقم خورد که دوازده اردیبهشت آن با روز تولد معلم و صاحب عصر و زمان حضرت مهدی (عج) همزمان شد و زیباییش را صد چندان کرد.
این روز را نه به حکم یک معلم که هنوز در جایگاه یک شاگرد که درسهایی زیبا از معلمان فرا می گیرند را به تمامی معلمان سرزمینم تبریک می گویم و از خداوند برایشان تنی سالم و دلی سرشار از عشق و امید خواستارم.
و برای تمامی معلمان آسمانی که دیگر در کنار ما نیستند اما جای پای عاشقیشان تا ابد در جان و دل ما باقی ست آرامشی ابدی را خواستارم.
طیبه قاسم زاده بافقی