6 تیر 1399
بدون دیدگاه
“دلنوشته ای برای دختران توانخواه”
قلمم هنوز اولین قدم را در وصف دختران توانخواه برنداشته که رو به من میکند و عاجزانه میگوید: «از نوشتن معذورم بدار که فرشتههای فولادین در کنارم بیشمارند و من درماندهام که از کدامین نکویی آنها بگویم!» به قلمم حق میدهم؛ زیرا هرگاه به جسم نشسته به روی ویلچر، چشمان غرق در تاریکی، گوشهای خسته…..