نان مطالبات به حق مردم

بگذاشتنی است هر چه در عالم است

الا فرصت که آن نگهداشتنی است

(اوحدی)

موضوع کارگروه مطالبات مردمی که پس از اعتراضات و تحصن های کارگری در بافق روی داد، به مسئله ایی پیچیده برای منتخبین مردم یا جدال شوراییان با نهادهای دولتی منجر شده است! همگان می دانیم که زایش این کارگروه که متشکل از امام جمعه، فرماندار، اعضای شورای اسلامی شهر، یک یا دو نفر از هیئت مدیره صندوق بازنشستگی فولاد، مدیرعامل شرکت سنگ آهن، نماینده کارگران، نماینده نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی باشد در جهت مطالبه حق و حقوق کارگری و مردم شهر بود؛ زیرا این احساس به عینه ایجاد شده بود که در این واگذاری حق و حقوق مردم تضعیف شده و وقتی چوب حراج بر سنگ آهن گذاشته شد دیگر نمی توان ازکنار سنگ آهن عایداتی برای شهر و مردمانش ایجاد شود؛ در نتیجه کارگروه از پس حوادث زاییده شد تا این بار را به سرانجام برساند؛ اما موضوع ناخلف بودن کارگروه که امروز با صدای بلند گفته می شود نباید به کل کارگروه تعمیم داد. اگر مسئله شخصی با کسی یا فردی هست نباید فعالیت این کارگروه را زیر سوال برد. به هر حال، هر چه که نباشد این کارگروه توانسته، هر دو ماهی مطالبات کارگری را از کف خیابان به مسجد جامع شهر بکشاند و فضای آرامی را ایجاد کند که ملت و دولت بتوانند در یک فضای صمیمی حرف و خواسته و نتایج پیگیریهای خود را برای مردم بیان کنند. این دستاورد کمی نیست که به چشم برخی افراد تاثیرگذار جلوه ایی ندارد! به هر حال زمان در حال گذر هست و فرصت ها یکی پس از دیگری می گذرد. اکنون وقت همدلی و همزبانی است، وقت آن نیست که اختلافات را بر سر چوب کرده در کوچه و برزن جار زده؛ اگر اختلاف بر سر اعضای کارگروه هست می توان طی جلسات داخلی بر سر آن توافق نمود و سپس کارها را به پیش راند. به نظر نگارنده این مسئله فعالیت کارگروه را به خارج از مسیر خود کشانده و به نوعی بازدهی آن را!

و هر از گاهي مي بينيم توپي سرکش، در زمين کارگروه مي افتد که نمي توان آن را مهار کرد! به نظر مي رسد اين تو و مني ها را بايد رها کرد. هدف رسيدن به مطالبات بحق مردم هست نه اختلاف بر سر اعضاء؛ اين موضوع ساير مسايل را به حاشيه رانده که پس از گذشت يک سال هنوز نزاع بر سر فرد يا افراد هست. اين نگرش ها هر چه سريع تر بايد تمام شود و به نقطه نظر واحدي رسيد و اکنون که در آستانه سفر رياست جمهور و کابينه دولت تدبير و اميد به استان يزد هستيم بايد با دست پر به آنجا رفت نه با اختلاف و دو دسته گي. حال ” تنور گرم است و بايد نان را چسباند.” آن هم نان مطالبات به حق مردم! نبايد فرصت را از دست داد؛ چرا که گفته اند:

نگهدار فرصت که عالم دمي است

دمي پيش دانا به از عالمي است