وجود محیط زیستی زیبا حق همه مردم است

گاهی به یاد خدا می افتیم و او را به خاطر داده های زیبایش ستایش می کنیم. نماز می خوانیم و زمانی دست به دعا               بر می داریم ما شکرگذاری خدا را در همین حد کافی می دانیم . نمی دانیم قدم به قدم و با هر تصمیمی در برابر خدا مسئولیم پروردگار زیبائیهای بسیاری در اطراف ما آفریده . از گیاهان، جانداران و محیط پیرامون ما. شهر بافق خشک است و سوزان . هم آب و هوایش هم امکانات درون شهری آن ولی به پاس مهر و عنایت خداوندی ، محیط زیستی داریم بسیار بکر و زیبا با گیاهانی کم نظیر و حیواناتی کمیاب . آنچه شهرستان ما دارد، از نظر حیات وحش در کشور بی نظیر است . چیزی داریم که اگر دیگران داشتند قدرش بیشتر می دانستند . مناطق چند گانه بافق جزء مناطق حفاظت شده ملی و شکار ممنوع است یعنی آنقدر اهمیت داشته که دستور حفظ و نگهداریش صادر شده. خارج از بافق خیلی ها برای ماندن حیوانات کمیاب این مناطق تلاش می کنند به جز خود ما . به مناطق وسیعی از محیط زیست مناطق حفاظت شده ملی می گویند بدان دلیل که این مکانهای زیبا از آن همه مردم ایران است نه چند نفر که برایش تصمیم بگیرند . برای بهره برداری از معادن خاص، نیاز به پروانه و مجوز است چون گاهی بعضی معادن می خواهند جلوتر از حد تعین شده بروند . نباید بگذاریم .

مناطق حفاظت شده باید دست نخورده بماند و مکانی باشد امن برای حیوانات . ما چه می کنیم؟ غرور را جایگزین اندیشه            می سازیم و برای راحتی خودمان می خواهیم در مکانی بکر و زیبا جاده بکشیم تا مثلا راهمان را کوتاهتر کنیم غافل از اینکه جاده سازی موجب از بین رفتن روستاها می شود . جاده کشی ما انسان های ناسپاس، نتایج بدی در پی خواهد داشت از جمله دسترسی آسان شکارچیان به زیستگاه حیوانات ، تلفات جاده ای، تخریب، بوته کشی ، چرای بی رویه دام، ورود انسان به مناطق امن و دسترسی آسان به ساخت و سازهای غیرقانونی . به طور حتم دسترسی به حیات وحش و احداث جاده آسفالته طمع شکارچیان و سودجویان را افزایش می دهد و موجب تخلفات بیشتری می شود . حیوانات باید دور از جاده و انسان باشند تا بمانند . به طور حتم همه می دانیم که هر آفریده خدا دلیلی دارد و ما حق نداریم در نابودی آنچه خدا خواسته بماند دست داشته باشیم. درست است مردم ما خواسته هایی دارند که به حق است اما آیا نمی توان راهکار مناسبی رای حل مشکلاتشان یافت؟ اگر حرف بر سر کوتاه شدن راه و رسیدن به روستا های خالی از سکنه است ، نمی توان جاده جایگزین احداث کرد یا جاده های کنونی را دوبانده نمود؟ آنچه می خواهیم صرف آسفالت راهی کنیم که تخریب کل شهر از نظر گردشگری، زیبایی و…. را در پی خواهد داشت صرف رونق روستاهایی نمائیم که سکنه دارند و در تنگنا زندگی می کنند.

جاده کوتاه و خطرناک گزو ، ضربه ای جبران ناپذیر به طبیعت بافق وارد خواهد کرد و باعث می شود روستاها خالی از سکنه شوند و تنها در روز بتوانند جهت انجام امور به روستا بروند و برگردند . تصمیم برای محیط را بر عهده اداره محیط بگذارید اگر محیط زیست کشور تا کنون دخالت نکرده بود و اجازه می داد مردم هر گونه دوست دارند عمل کنند ، به طور حتم تاکنون بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری از بین رفته بودند . هر کجا جاده آسفالت ایجاد شده ، حیات وحش اطراف آن نابود گشته است . آیا شایسته نیست جای به فکر خود بودن و تکبر اندیشه کنیم و بهتر ببینیم؟ ما با اعمال نسنجیده خود موجب تخریب زیستگاهها می شویم و حیات وحش را به تنگ می آوریم . آنچه روشن و آشکار است، مناطق حفاظت شده بافق تنها به مردم بافق تعلق ندارد از آن کل ایران است  .تصمیم گیری های یک طرفه و چند نفره و گروهی برخی افراد موجب می شود حق و حقوق دیگران پایمال شود و افریده های خداوندی از بین بروند . بیندیشیم تا برای به کرسی نشاندن خواسته های خود نابودی محیط اطراف را شاهد نباشیم . فراموش نکنیم بودن یوزپلنگ آسیایی، پلنگ ایرانی، هوبره، گربه شنی و…. تنها به تصمیم ما بستگی دارد بیائید اجازه ندهیم داشته هایمان را از ما بگیرند . مردم فهیم بافق هوشیار باشید و بیدار .

عالیه نقیب الذاکرین بافقی(مهرگان)