معرفت او (۷) معرفت ما به حضرت فاطمه زهرا(س)، قرآنی باشد

پیش از این مطرح شد، که معرفت، صرفاً شنیدن و دانستن نیست، انسان باید برای معرفت، در فضای محضرتر قرار گیرد، مسلما برخی از حجاب هایی که مانع بهره مندی انسان از نور اهلبیت(ع) می شود، حجاب عقاید غلط و ناقص است.

یکی از حجاب هایی که مانع بهره بردن ما از حضرت فاطمه زهرا(س) می شود، اعتقاد نادرست و ناقص ما نسبت به ایشان است. به بیانی دیگر، زمانی که سطح اعتقاداتمان، نسبت به ایشان ضعیف باشد، میزان بهره مندی نیز ضعیف خواهد بود.

پس در این زمینه لازم است تا نگاه و منظرمان و سطح معارفمان را بر اساس قرآن و روایات نسبت به ایشان، تصحیح و ارتقاء دهیم. چون زیر بنای اعتقادمان را می خواهیم بر اساس دو ثقل گرانبها یعنی قرآن و اهلبیت(ع) بگذاریم- که مسلماً زیر بنای محکمی است- لذا، در ابتدا سوالی مطرح می کنیم و سعی بر آن داریم تا به جواب آن نزدیک شویم.

اولین سوال این است که آیا خداوند متعال اصلا در قرآن حضرت فاطمه زهرا(س) را معرفی فرموده است؟

هر چند پاسخگویی به این سوال می تواند از وجوه مختلف صورت گیرد، اما در اینجا صرفاً از یک وجه به آن می پردازیم.

لطفا به حدیث زیر توجه و چندین مرتبه آن را مرور کنیم. حدیث در کتاب تفسیر عیاشی ، جلد اول ، صفحه ۱۳ آمده است. حدیث را ابن مُسکان از امام صادق علیه السلام نقل می کند: «مَنْ لَمْ یَعْرِفْ أَمْرَنَا مِنَ اَلْقُرْآنِ لَمْ یَتَنَکَّبِ اَلْفِتَنَ». ترجمه ساده آن این می شود: هر کس امر ما را از قرآن نشناسد نمی تواند از فتنه ها در امان باشد. از این حدیث چند نکته و نتیجه مهم می توان گرفت:
اول اینکه اهلبیت(ع) بصورت کلی یک امر واحد دارند.
دوم اینکه این امر واحد و بزرگ در قرآن آمده است
سوم اینکه انسان ها باید نسبت به این امر اهلبیت(ع)معرفت حاصل کنند.
چهارم اینکه، این معرفت در چارچوب قرآن آمده است.
و پنجم اینکه اگر کسی این امر اهلبیت(ع) را در قرآن جستجو نکند و نسبت به آن معرفت پیدا نکند، دچار فتنه های مختلف می شود.
غرض اصلی از بیان روایت، این بود که امر اهلبیت (ع) را در قرآن جستجو کنیم. و این موضوعی است که اگر انسان به آن توجه نکند، دچار فتنه های مختلف می شود.

محمد جواد عسکری باقرآبادی